Атан мен Досай батыр (қазақша)
Мына бір жырда Бөгенбайдың серіктері, інілері Атаң, Досай батырлардың есімдері аталады:
«Төртінші, қаракер ат бөлі қайқаң.
Сырт қысқа, бауыры жазық, бұты талтаң,
Ақсары, дөңгелек бет, зор денелі,
Бұл адам Мәмбетұлы батыр Атан.
Бесінші, мінген аты қара қасқа,
Даңқы аян тұсындағы дос пен қасқа,
Атанның ағасы бұл батыр Досай,
Шамасы ол күндері елу жаста».
Ағалы-інілі Атан мен Досай Қанжығалының Жапар тармағынан тарайды. Атан мен Досайдың қыстауы Ерейменнің Ырғайды, кейіннен Атанның қара тауы атанған жерде болған:
Түсінде Жантайдың суға төніп, судың беті қызыл көбік болып кеткенін, отырған қайығы батар-батпас болып, қанша күш салсада жүзбейтінін көрген Досай, бұл түстің жоруын Атаннан сұрайды. Жантайдың қауіп-қатерге душар болғанын сезген Атан «Япырмай, қауіпті екен осы майдан, Жантайдың жетпесе еді сапар шағы» депті. Бөгенбай батырларының көңілін байқап «Шо-шыма, түс түлкінің боғы» деп қалың әскерді қарқынды жүріспен Жантайға қарай ертіп әкетеді. Өкінішке орай көмекке үлгермеген қазақ әскері қалмақтың сөзіне алданып, шаһит болған батырлардың кегін қайтара алмайды. Қайтсе жаудан кек алмақ болған қазақтың жолбарыс ұлы Уақ Баян батыр да осы жолы мерт болады.