Предмет: Саясаттану
Тип: Бақылау жұмыс
Объем: 6 стр.
Год: 2012
|
Закрыть
|
Саяси процестегі технологиялардың рөлі мен оны қалыптастыру тәсілдері
Жоспар
1 Саяси процестегі технологиялардың рөлі мен оны қалыптастыру тәсілдері 3
1.1 Технологияларды қалыптастырудағы субъективті тәсіл 3
1.2 Технологияларды құрудағы аналитикалық әдіс 4
Әдебиеттер 6
1 Саяси процестегі технологиялардың рөлі мен оны қалыптастыру тәсілдері
1.1 Технологияларды қалыптастырудағы субъективті тәсіл
Саяси технологияларды өңдеу мен пайдалаудағы процестің негізгі маңызы рационализация және оптимизация (құрастыру мағынасында) берілген тапсырмаларды орындау аясында субъектінің мақсатқа бағытталған қызметі. Соңында, саяси технологиялар субъектінің саяси өзгерістері аумағында бақылау және басқару жоспары мүмкіндігін кеңейтеді.
Технологияны қалыптастыру және қызмет еткізу процесінде құрылымдық, кеңістік-уақыт және процессуалды көзқараспен қарауға болады. Бұл мәселені шешудің бірінші жолы, техникалық қамтамасыз ету және оны шешу жолында оптималды механизмдерді іздеу. Екіншіден келісілген құралдардың нақты жергелекті және уақытылы шарттары болу керек, онымен мәселе шешілуі қажет. Үшіншіден, мақсатқа жету жолындағы білім мен шарттың жеке параметрлерін құрастыру.
1.2 Технологияларды құрудағы аналитикалық әдіс
Екінші технологияларды құрудағы аналитикалық әдіс арнайы аналитикалық әдістер мен процедурадан тұрады, олар мақсатқа жетудегі негізгі параметрлер мен шарттардан тұрады. Берілген әдістер субъективтің қызметтің параметрлері мен мақсатын бағалауда шектеу қойылмайды, оған мүмкіндіктерін тиімді пайдалануға және интуитивті өтілді, мақсатқа жетудегі құрал-жабдықтардың диагностикасын анықтау жатады. Бұл жағдайда субъект жағдайға енудегі рационализация мүмкіндігін алады, «мақсаттар» және «шарттар» категориясына ешбір шектеусіз, ойлап қарасаңыз, оның қызметіне қысқа мерзімді және ұзақ мерзімді әрекет (табиғаттар, саяси күш пен қатынасы), әлеуметтік (саяси) тәртіптің қолданып тұрған аясында нақты қарау қажет.
Әдебиеттер
1 Выдрин Д. И Очерки практической политологии. – Киев. : Луч, 1991. – С. 180.
2 Василенко И. С. Политические переговоры. – М. : Академия, 2006. – С. 380.
3 Гаджиев К. С. Политическая философия. – М. : Политиздат, 1999. – С. 368.
4 Кудинов О. П. Большая книга выборов. – М. : Просвещение, 2003. – С. 240.
5 Поляков Л. В. Основы политического консультирования: теория и практика. – М. : КДУ. Изд-во МГУ, 2004. – С. 135.
